Sand und mehr

 

Om een structuurtje te maken op de voorzijde heb ik eerst een test gedaan met zaagsel, dit komt tegenwoordig met bakken uit mijn fijne zaagmachine, dus ik had genoeg!
Maar dit was geen succes, ik heb er zelfs geen foto meer van. Het zaagsel nam na het plakken zoveel verf op dat het niet leuk meer was.

Zand was een tweede optie, maar hoe kom je aan zand?
In deze corona-tijd is het lastig een bouwmarkt of tuincentrum binnen te vallen én dan zit je meteen met een zak van 25 kilogram.

Mijn collegaatje was zojuist begonnen met tuinaanleg en gelukkig nam ze een zakje voor me mee.

Eerst gewassen en, hoewel het altijd onder een tegelpad gelegen had kwam er veel vuil vanaf.

Daarna de geverfde baan voorzichtig weer afplakken, lakken en snel zand eroverheen storten.

Omdat ik bang was de al gekleurde banen te beschadigen had ik het tape niet al te hard aangedrukt, stel je voor dat ik stukken verfwerk weg zou trekken...

Met als resultaat dat ik daarna bijna de hele baan weer na moest kleuren: de laag met lak, zand en verf was er onder gekropen, aaargh!

Het resultaat is wel anders geworden dan ik voor ogen had: niet het Engelse gestucte structuurtje, maar een nogal ondefinieerbare wandstructuur.

Doreen zal het er mee moeten doen.

Misschien pak ik het nog eens aan, maar meestal gebeurt dat niet.
Rechts zie je de aanzet van het ronde woonkamerraam al.

Dat was ook nog een ding waar ik met vreze naar uit keek.

Eerst maar de keuken dan.

In de keuken is niet veel ruimte, ik heb meer mensen met dit poppenhuis daarover horen klagen.

Hij is al wat ruimer gemaakt in vergelijk met de bouwtekening, maar het moet een economisch ingepland geheel worden.

Onder het raam komt een (waarschijnlijk) elektrische kookplaat met daaronder kastjes en aan de achterwand een grote gootsteen met lades eronder.

Aan de woonkamer-kant onder het dienluik komt nog een kastje waarin de flessen wijn kunnen liggen, daar houdt Doreen nu eenmaal van.

Dit wordt het wijnkabinet.

Heel simpel, met een schopkant, een plank in het midden en een bovenkant van het zelfde hout als het aanrechtblad.

Zo is de keuken voorlopig geworden, eenvoudig maar zo economisch mogelijk.

Het blad is uit één stuk, ik had eerst een blad uit twee delen maar de naad daartussen ging al snel irriteren.

Uiteraard moet er nog een kraan, een kookplaat en misschien nog een koelkast komen.

Van boven af gezien merk je hoe weinig ruimte er over is, maar wat heb je meer nodig?

Het blad sluit uiteindelijk niet precies aan maar ik ga nog een spatwand maken.

Ik heb het mezelf alleen wat moeilijk gemaakt door de wand naar de woonkamer al te bevestigen, het keukenblok kan er niet meer uit, denk ik, en de handvaten moeten eigenlijk nog wel op de deurtjes...

Zó.

Wat me zo moeilijk leek is zo goed als gelukt.

Ik dacht eerst inkepingen om de halve centimeter in het board te maken maar elke hele centimeter bleek voldoende om de ronding  te kunnen maken.

Het wordt nog eens wat.

De trap en de haard staan vast. De traptreden raken niet de achterwand, dat leek me chique en in de haard zit al een klein lichtje, klaar om aangesloten te worden. Er komen nog stukjes hout in.

In de muur van de woonkamer naar de keuken heb ik een werkend dienluik gemaakt, aan de keukenkant komt nog een plankje onder het rampje zodat je makkelijker de koffiekopjes aan kan geven (of een martini natuurlijk). Als Doreen in haar luie stoel bij de open haard zit te relaxen kan eventueel de ingehuurde kok lekker op zijn werkplek blijven en intussen het drankje klaar maken.

Er komen nog handvaten aan het luik en ik twijfel of ik het hout zal schilderen; de houten geleiders zijn inmiddels wit geschilderd en een beetje kleur tussen al het wit mag ook wel.

Als je besluit de doorgang naar de eetkamer te verbreden heeft dat uiteraard consequenties voor de al gelegde vloer... daar moet ik nog wat repareren!

Alle wanden staan nog los aangezien er nog heel wat geschilderd moet worden.

Ook de houten basis waar alles op staat, die moet nog donkergrijs worden als ondergrond voor een deck.

Ik heb mahoniehouten latjes gekocht om een soort plankier te maken naar de voordeur. 

Misschien ook wel rond het hele huis, dat weet ik nog niet. Maar tot die tijd staan de wanden nog los.

Inmiddels heb ik de nieuwe wanden voor de eetkamer en keuken gezaagd, ramen opnieuw gemaakt, geschilderd, geschuurd, geschilderd en geschuurd. Vanmiddag ga ik weer verven.

Sommige vergissingen komen je duur te staan ;-)

Om de trap in de woonkamer te maken heb ik een mal gemaakt om de treden steeds op dezelfde afstand van elkaar te kunnen krijgen.

Dat werkte goed.

Ik heb een paar dikkere balkjes van balsa verzaagd tot een dunnere lat en daarna blokjes gezaagd.

Balsa is wel een zeer zacht houtsoort maar in een poppenhuis wordt niet echt vaak op de trap gelopen.

De eerste laagverf, de trap begint met één trede en dan een bochtje naar de rest van de trap.

Dit kostte me een hoop denk en rekenwerk maar het is gelukt.

In vergelijking tot het eerste poppenhuis heb ik nu wel geleerd dat het denk- en rekenwerk meer dan de helft van het werk is.

En dan gaat er nog zoveel fout! Het zal wel aan mijzelf liggen, bij het zesde bouwsel zal het misschien beter gaan...

Et voilá! De trap is klaar.

Om de treden recht ten opzichte van elkaar te krijgen had ik ook nog een truc: het plankier (rechtsonder) en de bovenste trede heb ik geplakt op het oog, daarna de trap stijf tegen een plaat hout gezet (te weten mijn zaaghulp) en daarna voorzichtig een voor een plakken.

Het moeilijkste was nog de zwarte dunne latjes tegen de voorkant van de tredes te plakken, maar het is gelukt.

Toen kwam het moeilijkste deel van vandaag: afplakken van de voorzijde. 

Ik heb exemplaren van ditzelfde huis gezien die een rode banen hadden, maar ook een blauwe.

Compromis: het wordt een donkergrijze, dezelfde kleur als de traptreden.

Het viel me niet mee maar het werkt wel;

de tape heeft geen verf doorgelaten.

Ik ga het nog een beetje bijwerken, maar de randen zijn best strak.

De rest van de voorkant wil ik een structuurverf geven.

Ik heb al een test gedaan.

Dat was zaagsel op uitgesmeerde lijm aanbrengen en daarna schilderen. Dat gaf geen leuk resultaat.

Ik ga nog een try-out doen met zand op lijm, maar dan moet ik eerst iemand vinden die wat zand voor me heeft. Iemand???

Doreen Vane-Tempest-Stewart

 

Welkom bij het nieuwe poppenhuis in wording. 

Ik zocht nog een thema voor de nieuwe uitdaging en vond er eentje tijdens een half slapeloze nacht: ballet. 

Mijn zus heeft vroeger veel aan ballet gedaan en was daar goed in. 

Ik hield me liever bezig met figuurzagen, bomen klimmen en slootje springen maar omdat we misschien ook zo verschillend zijn vinden we elkaar nog steeds erg aardig. Zou ze dit lezen? ;-) 

De volgende ochtend ging ik op internet om plaatjes te zoeken en zocht naar "ballet 1937" omdat de tekening voor dit huis uit 1937 komt. 

Ik vond daar een balletdanseres die in juni 1937 te Londen geboren is. Ze is nu 83 jaar oud en still alive and kicking (hoop ik voor haar dan). 

In 1972 trouwde ze met Alistair Vane-Tempest-Stewart, de negende markies van Londonderry. Samen kregen ze twee zonen: Frederick en Reginald Alexander.  Het huwelijk werd ontbonden in 1989. 

Ik stel me zo voor dat ze nu renteniert in dit voor haar ontworpen en gebouwd huis.

Er móet een open haard in de woonkamer, de stijl moet niet te ouderwets zijn maar meer modernistisch.

Ik had nog wat kurken baksteentjes over van Margot dus die konden mooi als achterwand.

Met een zwarte stift zwart gemaakt. Het is gemaakt van vierkante latten, dunne latjes en stevig posterboard.

Zelfs dik karton kan je gelukkig dus zagen met een kleine tafelzaagmachine, met een stanleymes is er haast niet door te komen.

Toch een beetje Art Deco maar niet erg krullerig, zo moet het.

De haard wordt schuin geplaatst tegen de achterwand en daardoor kan mijn eerste plan om de achterwand een schuifwand te maken niet door gaan.

De vloer is een geprint A3 gemaakt in InDesign, mijn dagelijkse werkprogramma. De vloer ligt nu nog los.

In deze corona-tijd moet ik dus nu op zoek naar behanglijm... Door de lockdown zijn alle winkels gesloten, maar gelukkig zijn er webshops.

Eerst wil ik een bodem maken. Aan de achterzijde (op de foto vóór) komt een kleine lade waarin ik de elektriciteitsdraden kan verstoppen.

Ik heb geleerd van Margot dat je moet beginnen met een elektriciteitsplan. 

De lade wordt later gemaakt, daarvoor heb ik wat resthout verborgen in het middenvak.

Links en rechts zijn alvast wat verstevigingen in geval ik besluit handvaten te monteren.

De behanglijm is binnen maar het plakken was niet eenvoudig... Ten eerste uitvogelen wat de mengverhouding is; de eerste mix was veel te dik met klontjes!

De tweede mix ging veel beter: 20 dl water en één theelepel lijm... Perfect!

Ten tweede: door de lijm zet het papier uit en dus het motief. Maar uiteindelijk viel het passend maken erg mee.

Bijna het enige stijlkenmerk van de originele bouwtekening is de geblokte vloer. Ik vind dat die er zeker in hoort en tot nu toe bevalt dit wel.

Doreen zou het zo gewild hebben.

MAAR TOEN ZAG IK HET.

Ik kan natuurlijk zeggen dat het de bedoeling was om de keuken en eetkamer wat meer ruimte te geven, ik heb er over nagedacht maar in werkelijkheid heb ik een verkeerd al gezaagd deel gepakt voor de bodem.

Het is nu al gelijmd op de bodem en beplakt dus er zit niets anders op dan de voor-, achterzijde en tussenwand opnieuw te maken.

Doreen vind het eigenlijk beter zo, iets meer ruimte in de keuken, hoewel er weinig gekookt zal worden in de keuken van Markiezin Doreen Wells.

Margot gaat doorrrrr

Het wordt wederom een huis "from scratch"

Ik zocht een nieuwe uitdaging en vond er eentje, twee dagen nadat ik vond dat het huis van Margot klaar was: een tekening in een oud Engels hobbyblad.

Het is in inch beschreven dus ik moest elke maat omrekenen naar centimeters, om er uiteindelijk achter te komen dat de maten niet klopte. De linkerkant, de keuken, is minder hoog dan de woonkamer maar het stuk tussen voordeur en keukenraam kan niet zo hoog zijn.

Ik had in ieder geval de grondmaat en van daaruit ga ik verder. Inmiddels heb ik nog wel wat foto's op internet gevonden. Ook een blog van een dame die hem op dit moment ook maakt. 

Intussen is het grote poppenhuis opzij geschoven, ik heb er eigenlijk geen plaats voor. Kopen iemand?

Dit is een oudje, de bouwtekening komt uit een boekje uit 1937, maar deze is vlak daarna gemaakt vermoed ik. Hij heeft ooit op een chinese site gestaan.

De kleuren zijn matig en het hout is nogal grof bewerkt. Wel leuk om het huisje op een andere manier te zien.

De rondingen worden nog een uitdaging...

Of deze, op internet vond ik een foto uit een boek, maar deze is ook al erg oud. Wel met frissere kleuren.

Het is ook langer, net als de tekening...

Ik denk dat ik mijn versie van het Art Deco huis flink ga aanpassen; de basis vind ik leuk maar de drie cirkels op het dak roepen om een klein rond kamertje met veel ramen.

Onderin links is de woonkamer met daarnaast de keuken. Ik heb ook gezien dat men aan de achterkant een deur of uitneembaar paneel maken.

Boven is de slaapkamer en er zou nog een badkamertje bij kunnen.

De eerste fase. Merendeels met de tafelzaagmachine gezaagd en deels met een figuurzaag.

Bij nader inzien zijn de ramen veel te groot, daar moet ik mee aan de slag.

Tussen het raam en de voordeur komen gekleurde strepen (of metselwerk) en dat moet ook een beetje lijnen.

De. kleuren moeten een beetje fris worden, ik ga veel wit gebruiken met waarschijnlijk één kleur.

Eerst maar zagen.

De begane grond, met de ramen kleiner gemaakt. Nog steeds fors maar beter in verhouding. 

De achterkant en de bodem van de woonkamer was ik opeens kwijt, terwijl ik zeker weet dat ik ze op maat gezaagd had... 

Nu blijkt dat ik ze waarschijnlijk gebruikt heb om andere zijdes te zagen. Ik heb ze dus gewoon weer verzaagd! Grmbl. 

Inmiddels nieuwe gemaakt.

De vloer hóórt gewoon zo te worden, maar dan zwart met witte tegels. Ik besloot tongspatels te zagen en deze om en om met houtnerf te leggen. Maarrrrr... ik kreeg ze met geen mogelijkheid recht en passend. Drie geprobeerd en weer losgetrokken. Het plan is nu een plaat karton te zoeken en dan met een pen met een metalen bolletje (De Ciceleerpen!) het effect te geven van een tegelvloer. Dan wordt de kleur egaal maar misschien verzin ik nog iets anders.

En eigenlijk loop ik nu vast door Corona en de lockdown, ik kan niet wachten tot de hobby- en houtwinkels weer lekker open zijn en weer een voorraad materialen te vinden.