Sand und mehr

 

Om een structuurtje te maken op de voorzijde heb ik eerst een test gedaan met zaagsel, dit komt tegenwoordig met bakken uit mijn fijne zaagmachine, dus ik had genoeg!
Maar dit was geen succes, ik heb er zelfs geen foto meer van. Het zaagsel nam na het plakken zoveel verf op dat het niet leuk meer was.

Zand was een tweede optie, maar hoe kom je aan zand?
In deze corona-tijd is het lastig een bouwmarkt of tuincentrum binnen te vallen én dan zit je meteen met een zak van 25 kilogram.

Mijn collegaatje was zojuist begonnen met tuinaanleg en gelukkig nam ze een zakje voor me mee.

Eerst gewassen en, hoewel het altijd onder een tegelpad gelegen had kwam er veel vuil vanaf.

Daarna de geverfde baan voorzichtig weer afplakken, lakken en snel zand eroverheen storten.

Omdat ik bang was de al gekleurde banen te beschadigen had ik het tape niet al te hard aangedrukt, stel je voor dat ik stukken verfwerk weg zou trekken...

Met als resultaat dat ik daarna bijna de hele baan weer na moest kleuren: de laag met lak, zand en verf was er onder gekropen, aaargh!

Het resultaat is wel anders geworden dan ik voor ogen had: niet het Engelse gestucte structuurtje, maar een nogal ondefinieerbare wandstructuur.

Doreen zal het er mee moeten doen.

Misschien pak ik het nog eens aan, maar meestal gebeurt dat niet.
Rechts zie je de aanzet van het ronde woonkamerraam al.

Dat was ook nog een ding waar ik met vreze naar uit keek.

Eerst maar de keuken dan.

In de keuken is niet veel ruimte, ik heb meer mensen met dit poppenhuis daarover horen klagen.

Hij is al wat ruimer gemaakt in vergelijk met de bouwtekening, maar het moet een economisch ingepland geheel worden.

Onder het raam komt een (waarschijnlijk) elektrische kookplaat met daaronder kastjes en aan de achterwand een grote gootsteen met lades eronder.

Aan de woonkamer-kant onder het dienluik komt nog een kastje waarin de flessen wijn kunnen liggen, daar houdt Doreen nu eenmaal van.

Dit wordt het wijnkabinet.

Heel simpel, met een schopkant, een plank in het midden en een bovenkant van het zelfde hout als het aanrechtblad.

Zo is de keuken voorlopig geworden, eenvoudig maar zo economisch mogelijk.

Het blad is uit één stuk, ik had eerst een blad uit twee delen maar de naad daartussen ging al snel irriteren.

Uiteraard moet er nog een kraan, een kookplaat en misschien nog een koelkast komen.

Van boven af gezien merk je hoe weinig ruimte er over is, maar wat heb je meer nodig?

Het blad sluit uiteindelijk niet precies aan maar ik ga nog een spatwand maken.

Ik heb het mezelf alleen wat moeilijk gemaakt door de wand naar de woonkamer al te bevestigen, het keukenblok kan er niet meer uit, denk ik, en de handvaten moeten eigenlijk nog wel op de deurtjes...

Zó.

Wat me zo moeilijk leek is zo goed als gelukt.

Ik dacht eerst inkepingen om de halve centimeter in het board te maken maar elke hele centimeter bleek voldoende om de ronding  te kunnen maken.

Het wordt nog eens wat.

De trap en de haard staan vast. De traptreden raken niet de achterwand, dat leek me chique en in de haard zit al een klein lichtje, klaar om aangesloten te worden. Er komen nog stukjes hout in.