Ik heb nu, net als de achterzijde, de zijkanten vastgeschroefd. Nog niet verlijmd!
Nu is beter te bepalen waar latjes van de lambrisering moeten komen.
Bij het vastschroeven zag ik dat sommige delen toch wel zijn gaan schuin trekken maar de schroeven trekken het hout weer redelijk op zijn plek.
Normaal ben ik nooit zo georganiseerd (integendeel)... Ik had al latjes weggelegd voor deze ruimte, dan wist ik zeker dat ik dezelfde maat nog had.
Nu zie je goed dat je een poppenhuis nooit in elkaar moet lijmen en dan behangen en verven.
DAT MOET EERST GEBEUREN!
Ik heb niet echt grote handen, maar dit was uitdaging genoeg.
Na de latjes en lambrisering (hierna haal ik de wanden los en kan ze weer liggend verven) een raparatieklus.
Ik ergerde me al een tijd aan de scheve eerste trappaal, hier zou ik niet aan wennen, dus hij moest er uit.
Voor hetzelfde geld zou ik de hele trap lostrekken, maar het viel mee.
Hij staat weer recht!
Nog een klusje.
De bedrading van de verdiepingvloer lag nog zichtbaar.
Van rommelhoutjes het ik een pseudo-vloertje gemaakt.
Het blijft los liggen, en de vloerbedekking kan er gewoon overheen.
Inmiddels heb ik mezelf aangeleerd alle rommel telkens op één hoop te gooien.
Een stuk afvalkarton waar de tandenstokers (belangrijk gereedschap voor bij het lijmen) op liggen, lijmresten en klonten aan mijn vingers gooi ik ongeveer die richting uit, om maar te zorgen dat het werkblad niet een grote chaos wordt.
Zo heb ik ook geleerd dat een teveel aan Superglue zorgt dat de telefoon je vingerafdruk niet meer herkent. Dat kwasten en penselen niet de volgende dag schoongemaakt kunnen worden. Dat lijm te veel OF te weinig kan zijn...
Sacrebleu!
Wéér een gaatje in het bureau geboord.
Dus leer ik nu weer dat als je boort er ander hout onder moet komen te liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten